PEMBINAAN NEGARA BANGSA - KEMENTERIAN PELAJARAN (HUBUNGAN ETNIK)

Pembinaan Negara Bangsa bagi sebuah negara berbilang kaum seperti Malaysia adalah amat penting terutama dalam era globalisasi yang membenarkan pengaliran secara bebas dan pantas bukan sahaja maklumat, modal serta manusia tetapi juga sistem nilai, budaya dan kepercayaan dari pelbagai negara. Keupayaan membina Negara Bangsa bergantung kepada perkongsian nilai serta semangat patriotisme, lingua franca, integrasi, kewarganegaraan dan demokrasi.

Kementerian Pelajaran (KPM) merasakan aktiviti pendidikan mesti memberi keutamaan kepada usaha memupuk dan mengekalkan semangat perpaduan di kalangan rakyat yang boleh dicapai melalui aktiviti kurikulum, kokurikulum dan sukan.[1] Cabaran globalisasi dan liberalisasi menuntut perubahan dinamik dalam sistem pendidikan bagi melahirkan warganegara glokal yang bertindak bijak menghadapi cabaran globalisasi dan liberalisasi mengikut acuan local atau tempatan.

KPM yang menyokong hasrat mewujudkan bangsa Malaysia, bertanggungjawab memperkukuh perpaduan, membina identiti nasional dan semangat kebangsaan serta membangunkan sumber manusia bersesuaian dengan keperluan negara. Matlamat KPM di bawah PIPP kini ialah melahirkan pelajar yang memiliki jati diri yang kukuh, patriotik, berpegang teguh kepada ajaran agama dan nilai moral, hidup sebagai sebuah masyarakat penyayang, demokratik, liberal, bertolak ansur, berfikiran dan berbudaya saintifik.

Sehubungan itu, fokus KPM dalam membina Negara Bangsa mencakupi usaha-usaha seperti memperkasakan bahasa kebangsaan sebagi asas perpaduan dan bahasa ilmu serta memantapkan perpaduan dan integrasi nasional. Fokus lain ialah memupuk kecintaan terhadap seni, warisan dan budaya bangsa serta memupuk kefahaman yang jelas terhadap pendekatan Islam Hadhari dalam membentuk pemikiran kehidupan. Dalam tempoh PIPP, KPM akan membina Negara Bangsa melalui pendidikan dengan memberi tumpuan kepada beberapa fokus dan strategi pelaksanaan.

Antaranya, menggerakkan gelombang baru gerakan memperkasakan bahasa kebangsaan, memantapkan pelaksanaan Dasar Buku Negara, menyelaras peranan semua pihak terlibat untuk menggiatkan aktiviti kebahasaan, kesusasteraan, pengkaryaan, penterjemahan dan penerbitan serta mewujudkan bulan bahasa dan sastera negara dalam usaha memperkasakan bahasa kebangsaan.

Sementara itu, bagi memantapkan perpaduan negara dan integrasi nasional, KPM akan berusaha meningkatkan kesedaran dan kefahaman rakyat agar menghormati Perlembagaan Malaysia, meningkatkan semangat patriotik melalui aktiviti kokurikulum dan menanam semangat hormat-menghormati sensitiviti masyarakat pelbagai kaum.

Selain itu, KPM juga akan memberi kefahaman menyeluruh tentang pentingnya semangat kejiranan ke arah perpaduan dan integrasi nasional serta memperingatkan aktiviti RIMUP. Kementerian itu juga akan menyusun program bagi memupuk kecintaan terhadap seni, warisan dan budaya melalui membina kurikulum kesenian, membina sekolah seni, meningkatkan kerjasama dengan Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Warisan serta membudayakan penggunaan tulisan Jawi.

Bagi memupuk kefahaman yang jelas tentang pendekatan Islam Hadhari, KPM akan melaksanakan pelbagai aktiviti untuk bimbingan melalui siri ceramah, seminar dan penerbitan bahan bacaan berkaitan Islam Hadhari.

Perpaduan yang kuat dan kukuh antara rakyat mampu menjana kejayaan dan kecemerlangan bagi kesejahteraan serta kemakmuran negara. Oleh yang demikian, perpaduan dan keharmonian adalah elemen yang sangat penting dalam mengekalkan keharmonian dalam kalangan masyarakat Malaysia. Tanpa perpaduan, nescaya kemerdekaan dan kedaulatan negara yang telah diperoleh sejak sekian lama akan hilang dalam sekelip mata.

Antara langkah yang boleh dilakukan untuk membentuk perpaduan ialah, rakyat haruslah bergaul dan memupuk persefahaman antara kaum. Dalam keadaan tersebut, ibu bapa perlulah sentiasa menerapkan nilai-nilai perpaduan dalam diri anak-anak sejak kecil lagi.[2]

Anak-anak digalakkan berkomunikasi dengan jiran yang berlainan bangsa dan ibu bapa juga disarankan membawa anak-anak mereka mengunjungi rumah jiran semasa hari lebaran atau perayaan. Dengan cara itu, ibu bapa dapat menjadi suri teladan kepada anak-anak dan membolehkan mereka menghayati keistimewaan masyarakat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai jenis kaum dan etnik.

Selain itu, ibu bapa juga boleh berkomunikasi dengan anak-anak dalam pelbagai bahasa, misalnya bahasa Malaysia, bahasa Inggeris, dan bahasa-bahasa ibunda. Apabila golongan muda menguasai pelbagai bahasa, mereka dapat berkomunikasi dengan rakan yang berlainan bangsa dengan mudah. Pokoknya, nilai-nilai perpaduan dan permuafakatan hendaklah didedahkan kepada generasi muda sejak awal lagi agar jiwa perpaduan dalam diri mereka dapat berkembang dengan sempurna.

Seterusnya, institusi-institusi pendidikan perlu bertanggungjawab menerapkan semangat bersatu-padu dalam kalangan pelajar berbilang kaum. Antara langkah yang dapat diambil adalah dengan memberikan kerja-kerja berkumpulan. Dalam konteks ini, guru-guru hendaklah membahagikan pelajar secara berkumpulan dalam melaksanakan projek-projek sekolah, seperti kajian sains, persembahan, dan sambutan-sambutan majlis di sekolah.

Guru-guru juga haruslah membahagikan kedudukan pelajar dengan sempurna untuk menggalakkan pelajar berkomunikasi dengan pelajar-pelajar yang berlainan kaum dan bukannya sesama satu kaum sahaja. Dalam proses menjayakan inisiatif-inisiatif tersebut, guru tidak boleh mencetuskan isu-isu sensitif semasa mengajar, misalnya dengan mengagung-agungkan warisan budaya sendiri dan mengejek budaya kaum lain. Pendek kata, pelajar-pelajar dan guru-guru perlulah bekerjasama demi menzahirkan semangat perpaduan di peringkat sekolah.

Di samping itu, golongan pelajar perlulah belajar dan menghayati sejarah negara agar dapat memahami erti perpaduan negara. Sebagai satu daripada langkah untuk mewujudkan permuafakatan bangsa, Kementerian Pelajaran Malaysia telah mewajibkan pelajar-pelajar agar lulus dalam mata pelajaran Sejarah di peringkat Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) mulai tahun 2013.[3]

Langkah tersebut diharapkan dapat menyedarkan anak-anak bangsa tentang akibat kurangnya perpaduan kaum dalam kalangan masyarakat. Mengetahui dan memahami peristiwa yang berlaku dalam sejarah negara seperti tragedi berdarah 13 Mei 1969, sudah tentu golongan muda dan belia akan lebih menghargai perpaduan dan keharmonian yang dikecapi selama ini. Pemahaman rakyat Malaysia tentang sejarah tanah air dapat menyemai semangat perpaduan dalam diri mereka.

Pada masa yang sama, rakyat Malaysia hendaklah menghindari sebarang tindakan yang boleh mencetuskan provokasi kaum. Walaupun rakyat diberi hak kebebasan bersuara, mereka haruslah tidak mengambil kesempatan dengan mencetuskan isu-isu sensitif dan kontroversi yang dapat merosakkan rasa muhibah dan perpaduan.[4]

Masyarakat setempat juga boleh memainkan peranan dalam mengukuhkan perpaduan kaum di negara ini melalui penganjuran aktiviti kemasyarakatan seperti gotong-royong, Program Rukun Tetangga, dan kempen Bulan Kemerdekaan untuk mengeratkan hubungan antara masyarakat pelbagai kaum. Aktiviti-aktiviti seperti ini mampu menjamin kesejahteraan hidup warga setempat, dengan membuka ruang dan peluang komunikasi antara jiran tetangga berlainan bangsa. 

---

[1]Mohamed Mustafa Ishak. “Politik Bangsa Malaysia: Pembinaan Bangsa Dalam Masyarakat Pelbagai Etnik”.

[2] Dayu Sansalu. Mohd Sohaimi Esa. Yusten Karulus. Budi Anto Mohd Tamring. “Explorasi Hubungan Etnik”.

[3] Rohani Hj Ab Ghani. (2016). “Negara Bangsa Malaysia: Asas dan Cabaran”.

[4] Afifah Abu Yazid. (2016). “Kepelbagaian Agama dan Etnik dalam pembentukan Negara bangsa”

Bibliography

Afifah Abu Yazid. (2016). Kepelbagaian Agama dan Etnik dalam pembentukan Negara bangsa. Universiti Utara Malaysia

Dayu Sansalu, Mohd Sohaimi Esa, Yusten Karulus & Budi Anto Mohd Tamring. Explorasi Hubungan Etnik. Sasbadi Sdn. Bhd.

Mohamed Mustafa Ishak. (2014). Politik Bangsa Malaysia: Pembinaan Bangsa Dalam Masyarakat Pelbagai Etnik. Universiti Utara Malaysia.

Rohani Hj Ab Ghani. (2016). Negara Bangsa Malaysia: Asas dan Cabaran. Universiti Utara Malaysia.

SEJARAH BOLA TAMPAR DI ASIA

SEJARAH BOLA TAMPAR DI ASIA

Haikyuu

Gabungan Bola Tampar Asia (Asian Volleyball Confederation), yang biasanya dikenali dengan akronim AVC, adalah badan pentadbiran untuk sukan bola tampar dalaman, pantai dan rumput di Asia dan Australia. Ia mempunyai 65 negara anggota, kebanyakannya terletak di benua Asia dan benua Oceanian, tetapi tidak termasuk negara-negara di Eropah dan Asia seperti Azerbaijan, Georgia, Rusia dan Turki yang bukan ahli CEV. Tiga negeri lain yang terletak di sepanjang pinggiran barat Asia, Cyprus, Armenia dan Israel juga anggota CEV. Ibu pejabat utama pentadbiran ini terletak di Bangkok, Thailand dan presiden semasa adalah Saleh A. Bin Nasser.

Pada tahun 1913, perkembangan bola tampar di benua Asia terjamin, pada tahun itu, permainan ini dimasukkan dalam program Sukan Far-Eastern yang pertama, yang dianjurkan di Manila. Perlu diingat bahawa, untuk masa yang lama, Bola Tampar telah dimainkan di Asia mengikut peraturan "Brown" yang menggunakan 16 pemain (untuk membolehkan penyertaan yang lebih besar dalam perlawanan).

Asian Volleyball Confederation (AVC) telah ditubuhkan pada 6 Mei 1952, dan sejak itu AVC telah menjadi salah satu persatuan bola tampar benua terbesar di dunia, dengan persekutuan-persekutuannya meningkat kepada 65 dari hanya 12 pada masa penubuhannya.

Konsep pertama AVC dilancarkan oleh inisiatif Encik Nishikawa dari Jepun pada April 1952, dan pada 6 Mei tahun yang sama, AVC secara rasmi ditubuhkan dengan 12 negara yang mengambil bahagian.

Tugas utama AVC ketika itu ialah untuk organisasi Kejohanan Asia lelaki dan wanita serta Kejohanan Bola Tampar di Sukan Asia (Asian Games).

Pada tahun 1955, Kejohanan Bola Tampar Asia Lelaki pertama dianjurkan di Tokyo (Jepun) sebagai kejuaraan rasmi Asian Volleyball Confederation. Pada Sukan Asia Ke-3 di Tokyo (Jepun) pada tahun 1958, permainan bola tampar secara rasmi diterima pakai sebagai salah satu acara lelaki Asian Games. Negara paling berjaya Sukan Asia dalam tempoh 30 tahun yang lalu adalah Jepun memenangi enam kali gelaran. Permainan Asia berlangsung setiap dua tahun.

Pada tahun 1962, AVC dinamakan semula sebagai Persekutuan Bola Tampar Asia (Asian Volleyball Federation) (AVF) dengan 20 persekutuan kebangsaan gabungan selepas Kongres FIVB yang diadakan pada September 1961 memutuskan untuk menubuhkan jawatankuasa zon benua.

Kongres pertama Jawatankuasa Sukan Asia (Asian sport Committee) (ASC) telah diadakan di Tokyo dengan 22 persekutuan kebangsaan pada 8 Oktober 1964 dan Encik Nishikawa dipilih sebagai Pengerusi ASC. 

Disebabkan pembaharuan oleh Perlembagaan FIVB, ASC dinamakan semula sebagai Gabungan Bola Tampar Asia (Asian Volleyball Confederation). 

Pada bulan November 1976 sebuah Perhimpunan Agung yang luar biasa telah diadakan di Tokyo dan memilih Encik Maeda dari Jepun sebagai Presiden AVC (dari 1976-1985) dan pada Perhimpunan Agung AVC ke-6 Encik Yasutaka Matsudaira, juga dari Jepun, pada bulan November 1985 menggantikan Encik Maeda untuk menjadi Presiden AVC. Kedua-dua Presiden AVC menumpukan usaha mereka untuk menyusun semula dan menyatukan organisasi AVC dan aktivitinya selangkah demi selangkah. 

Kejuaraan Lelaki dan Wanita Asia Senior (Asian Senior Men's and Women's Championships), dan Kejohanan Lelaki dan Wanita Asia Junior (Asian Junior Men's and Women's Championships) mula diadakan secara tetap serta Lembaga Pentadbiran dan 8 mesyuarat Jawatankuasa Teknikal diadakan setiap tahun, dan Perhimpunan Agung juga diadakan setiap tahun.

Pada tahun 2008, Asian Volleyball Confederation memilih Encik Saleh Bin Nasser dari Arab Saudi sebagai presiden barunya. Beliau menggantikan Encik Wei Jizhong dari China sebagai pemimpin AVC. Pada 19 Jun 2008, Encik Wei Jizhong dipilih sebagai presiden ketiga dalam sejarah FIVB semasa Kongres Dunia FIVB ke-31 di Dubai, United Arab Emirates. Penyerahan jawatan presiden FIVB berlangsung pada 24 Ogos 2008 di Beijing, China.

AVC mempunyai 65 ahli persatuan yang berpecah kepada lima wilayah. Dengan semangat Pelan FIVB 2001, AVC merupakan yang pertama mencipta lima Persatuan Zonal pada Perhimpunan Agung Ke-10 pada bulan Disember 1993 sebelum Kongres Centennial FIVB pada September 1994. 

14 ahli persatuaan dari Asia Tengah ialah Afghanistan, Bangladesh, Bhutan, India, Iran, Kazakhstan, Kyrgystan, Maldives, Nepal, Pakistan, Sri Lanka, Tajikistan, Turkmenistan, dan Uzbekistan. 8 dari Asia Timur iaitu, China, Hong Kong, Japan, Korea Selatan, Macau, Mongolia, Korea Utara, dan Chinese Taipei. 20 dari Oceania iaitu, Ameican Samoa, Australia, Cook Islands, Fiji, Negeri Persekutuan Mikronesia, Guam, Kiribati, Marshall Islands, Mariana Utara, Niue, Nauru, New Zealand, Palau, French Polynesia, Papua New Guinea, Solomon Islands, Tonga Islands, Tuvalu, Vanuatu, dan Samoa. 11 dari Asia Tenggara iaitu, Brunei, Cambodia, Indonesia, Laos, Malaysia, Myanmar, Philippines, Singapore, Thailand, Timor Timur, dan Vietnam. 12 dari Asia Barat, Bahrain, Iraq, Jordan, Arab Saudi, Kuwait, Lebanon, Oman, Palestine, Qatar, Syria, United Arab Emirates, dan Yamen.

Kejohanan AVC Kelab Bola Tampar adalah pertandingan sukan antarabangsa untuk pasukan bola tampar kelab, yang kini diadakan setiap tahun dan dianjurkan oleh Gabungan Bola Tampar Asia, persekutuan bola tampar Asia. Dari tahun 2004, nama Kejohanan Kelab AVC berubah dari "AVC Cup Men's/Women's Club Tournaments" ke "Asian Men's/Women's Club Volleyball Championship." Namun pada tahun 2003 Pertandingan Kelab Lelaki dan Wanita AVC telah dibatalkan kerana wabak “Severe acute respiratory syndrome” (SARS).

Rujukan

Siamlivehost (2 July 2015), AVC History, Asian Volleyball - Diperoleh daripada

http://asianvolleyball.net/boxes/avc-history/

Jiri Popelka (Sep 7, 2006), Asian Volleybal Championships - Diperoleh daripada

          http://volleycountry.com/history/asian-volleyball-championships